μια ιστορική μέρα

Η νεαρή γυναίκα, αψεγάδιαστη- ξανθιά- ψηλή- αγέρωχη προχωράει δίπλα σε ένα το ίδιο αψεγάδιαστο νέο άντρα με κουστούμι και ύφος διακριτικό. Ο σύζυγος της κόρης του προέδρου.

Η τελετή λαμπρή, οι κάμερες ανοιχτές, απευθείας σύνδεση με τον πρόεδρο. Το ξανθό του τσουλούφι βαμμένο, πιο ψεύτικο κι από το ψέμα που μαρτυράει την αλήθεια του.

Συγχαρητήρια! Ιστορικής σημασίας ημέρα!

Έχει ύφος αδιαπέραστο! Εκείνος, ο πρόεδρος, ξέρει.

Η κόρη του χαμογελά στις κάμερες με αυτοπεποίθηση. Κρατά με στιβαρότητα τον ρόλο αντιπροσώπου. Τα φλας πέφτουν πάνω της. Την αγαπούν οι φωτογράφοι καθώς όλοι οι άλλοι γύρω της με τα γκρίζα κοστούμια, τα μέτρια μεγέθη, τα άχρωμα πρόσωπα μοιάζουν κομπάρσοι.

Ακόμη και ο επικεφαλής της χώρας που βγαίνει χαρούμενος στην οθόνη με το απαστράπτον μπλε κοστούμι του, κι αυτός άχρωμος είναι.

Μια μεγάλη ιστορική μέρα! επαναλαμβάνει κι εκείνος με λαμπερό πρόσωπο.

Η σημαία της χώρας του, στο ίδιο μπλε χρώμα κυματίζει δίπλα του στερεωμένη όμορφα στο στολισμένο βήμα.

Την ίδια σημαία ωστόσο, την ίδια στιγμή τη βλέπουμε και σε ένα διπλανό κάδρο που είναι σκοτεινό. Τα μάτια κοιτάζουν τις δυο εικόνες την ίδια στιγμή. Μαζί προβάλλονται, ταυτοχρόνως. Δε γίνεται να δει κάποιος τη μία εικόνα την απαστράπτουσα, με τους αγέρωχους αντιπροσώπους του προέδρου και να μη δει την άλλη εικόνα τη σκοτεινή, τη μαυρισμένη απ’ τους καπνούς.

Καίγονται τα μεγάλα λάστιχα που τα σπρώχνουν μπροστά στις κάμερες άντρες σκουρόχρωμοι, νέοι με μαύρα μαλλιά, με σκούρα ρούχα και στα χέρια τους όπλα. Πάνω τους, πίσω τους, παντού ανάμεσα στους μαύρους καπνούς μπορεί κανείς να ξεχωρίσει με δυσκολία τις σκούρες ενδυμασίες, τις στολές εργασίας, τις μάσκες, τα όπλα και τις φριχτές λάμψεις της μάχης.

Μια ολόκληρη κωμόπολη τραυματίζεται, γράφουν οι υπότιτλοι στην οθόνη, εκεί επί τόπου, όσο η αγέρωχη ξανθιά χαμογελάει στις κάμερες κι ένα μικρό σχολείο πεθαίνει. 60 (εξήντα) άτομα. Τόσοι είναι οι νεκροί και 2.400 (δύο χιλιάδες τετρακόσιοι) οι τραυματίες, κατά τους σχολιαστές πάντοτε της οθόνης που μας βομβαρδίζει με τις ειδήσεις.  

Ελένη Γ.

Δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα του περιοδικού για την τέχνη και τη ζωή, Μανδραγόρας