αποβροχάρης
Δεν έβγαλα φωτογραφίες γιατί βιαζόμουν. Τα είδα τα δεντράκια όμως. Στρογγυλά, χαμηλά, χωρίς στερφάδια, στο καθαρό χωράφι. Πριν δυο χρόνια είχαν καεί στη μεγάλη φωτιά, που την κοιτάζαμε να καταπίνει τους κόπους μας. Όμως τα κλαδέψαμε έτσι όπως μας είπε η μάνα και φέτος, έχουν ελιές. Να τραβάς, να ξύνεις, να σκάβεις. Να κρατάς τον τόπο σε ετοιμότητα. Όταν πλακώσει το νερό δεν καρτεριέται. Ορμάει και όποιον πάρει ο χάρος. Τότε καταλαβαίνεις πόσο ανόητος είναι ο άνθρωπος. Μικρός και ανόητος. Περπατάω στο χωράφι βιαστικά. Να κόψω τα στερφάδια και να καθαρίσω ένα γύρω τα δέντρα, να μπορούμε να στρώσουμε τον Νοέμβρη, όταν έρθουμε για τις ελιές. Τα χειρότερα είναι οι μικρές αγκορτσιές που όλο φυτρώνουν και απλώνονται. Έχουν κάτι αγκάθια σκληρά, φαρμακερά. Μη σε τρουπήσει αγκορτσιά πρόσεχε, μας έλεγαν από μικρά και η γιαγιά με φώναζε να της βγάζω τα αγκάθια που μπαίνανε στα δαχτυλά της. Τώρα οι αγρότες φορούν γάντια χοντρά όταν πάνε να κόψουν αγκορτιές, βάτα, σφάλαχτρα... Μερικοί αλείφουν τ