Εικόνες - Λογοτεχνικό ιστολόγιο

  «Ποτέ η πύλη ενός κάστρου δεν ήταν ορατή απέξω. Υπήρχαν διαδοχικές πύλες για να φτάσει κανείς στην κεντρική. Εδώ, δεξιά, βλέπουμε ένα κομμάτι από την πρώτη-πρώτη κατασκευή, όταν οι Ενετοί πρωτοπάτησαν το πόδι τους στον τόπο. Είχαν καταλάβει τα μηνύματα των καιρών και διεκδικήσανε από τους Φράγκους, που είχαν καταλάβει το Μοριά, να τους παραχωρήσουν τις δυο παραλιακές πόλεις, Μεθώνη και Κορώνη. Τους ενδιέφερε να ελέγχουν τη θάλασσα. Χρειάζονταν σταθμούς ανεφοδιασμού για τα καράβια τους, που ακόμη δεν ήταν παρά μεγάλα καΐκια». Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Το όνομά της ήταν Ασίνη, καθώς οι αρχικοί κάτοικοι είχαν έρθει από την Ασίνη της Αργολίδας (κοντά στο Τολό - βλ. το ποίημα  «Ασίνην τε» του Σεφέρη -), όταν τους έδιωξαν οι Αργείοι, σύμμαχοι των Σπαρτιατών. Η Κορώνη ήταν στη θέση Πεταλίδι. Γύρω στον 5ο αι μ.Χ. όμως, μάλλον για να αποφύγουν τις επιθέσεις των επιδρομέων, οι κάτοικοι των γύρω χωριών συγκεντρώθηκαν όλοι στην περιοχή της αρχαίας Ασίνης, που ονομάστηκε τότε

  Πως είναι και πώς γίνεται. Ποιοι είναι και πώς το κάνουν. Να ανακαλύπτουν δηλαδή τα μνημεία και άλλα σημεία ενδιαφέροντος και μετά να τα καταγράφουν και να τα παραδίδουν στην ιστορία. Τις είχα τις απορίες μου τόσα χρόνια μέσα στις σχολικές αίθουσες διδάσκοντας πηγές και σχολιάζοντας κείμενα. Δεν ξέρω αν εσείς αναρωτιέστε. Κυκλοφορούν βέβαια θρύλοι, που αφηγούνται οι ντόπιοι. Για παράδειγμα, όσον αφορά τις πολύτιμες εικόνες της περιοχής [Κορώνη Μεσσηνίας] μαθαίνουμε ότι ένας τσοπάνος πρόσεξε ότι ο τράγος του χανότανε κάπου και ύστερα έβλεπε το γενάκι του βρεγμένο (εικόνα της Χρυσοκελαριάς), μια κόρη ονειρεύτηκε την Παναγία που της υπέδειξε το μέρος όπου ήταν κρυμμένη (Παναγία Ελεήστρια). Ιστορίες και παραδόσεις, γοητευτικά παραμύθια της παιδικής ηλικίας, απορίες της ενήλικης ζωής. Προχτές όμως, την Κυριακή (21 Αυγούστου), είχα την τύχη – μαζί με άλλους, κάπου ενενήντα συνοδοιπόρους – να γίνω μάρτυρας μιας τέτοιας περιπέτειας ανακαλύψεων, στα μέτρα και τους ρυθμούς της πολυάνθρ