Εικόνες - Λογοτεχνικό ιστολόγιο

  Μπήκε το άσπρο αγκάθι στο δάχτυλο, όπως έσκυψε να κόψει το μπουμπούκι. -Τράβα τα έτσι! Χωρίς ουρά. Βλέπεις να έχουν ουρές εκεί στα βαζάκια που τα αγοράζεις; Μόνο πρόσεχε! Τρυπάνε. Δε φορούσε γάντια. Ήταν απροετοίμαστη. Κι αυτή, της έδειχνε. -Όχι τα γελαστά. Θα ανοίξουνε στο νερό και μετά είναι άχρηστα. Μουχλιάζουνε. Θα διαλέγεις τα σφιχτά μπουμπούκια. Ή τούτα που μοιάζουν με βαρελάκι. Έχουνε σπόρια μέσα. Τα κόβω φετούλες. Είναι πολύ νόστιμα. Και να μην το πατάς το φυτό. Θα ξανάρθουμε να ξαναμαζέψουμε, αργότερα. Ως το τέλος του καλοκαιριού αυτά θα μπουμπουκιάζουν. Πάνω κάτω στο κτήμα. Με τον ήλιο στην πλάτη. Γιατί στο κεφάλι είχε καπέλο. Δεν ήξερε πού να πάει και τι να κάνει. Της πρότειναν αυτή την εκδρομή. Ο Παύλος έβαζε το σπίτι, που μόλις είχε κληρονομήσει από την ανύπαντρη θεία του, η Μαρία είχε το μεγάλο αμάξι, η Φωτεινή πλήρωσε το φαγητό κι ο Βαγγέλης το πετρέλαιο.   -Κι εγώ; Εγώ τι θα βάλω εγώ; Τους είχε ρωτήσει γελώντας. Την ομορφιά μου; Δεν ήταν όμορφη. Χωρί