Η λίμνη (1)

Η λίμνη, είναι μεγάλη και βαθιά. Όσο αγναντεύει το μάτι του ανθρώπου, νερό και λάφυρα, που επιπλέουν. Μερικά απ’ αυτά μπορείς να τα ξεχωρίσεις. Λες ας πούμε, να ένα χέρι, ή ένα στόμα, ή μια μεγάλη κοιλιά. Άλλα, τα συμπεραίνεις. Υπολογίζεις, αυτό πρέπει να είναι στομάχι, εκείνο κρέας και παρακεί μια οκά αλεύρι, που διαλύθηκε, αλλά ακόμη δε χάθηκε η ουσία του.

Πλήθος ανθρώπων περιφέρονται στις όχθες και περνούν τη ζωή τους  παρατηρώντας το νερό.

Πολλοί ασχολούνται με ό,τι επιπλέει στη λίμνη. Αφιερώνουν το χρόνο τους να προσδιορίσουν τα αντικείμενα, να τα καταγράψουν, να τα καταχωρίσουν σε βιβλία κι ύστερα να διδάξουν τα παιδιά γι αυτά. Συχνά, όταν δε συμφωνούν μεταξύ τους, ξεσπούν σε καυγάδες που άλλοτε έχουν θεωρητικό – πολιτισμένο – χαρακτήρα κι άλλοτε οδηγούν ακόμη και σε πραγματικές ένοπλες συγκρούσεις. Σ’ αυτές τις τελευταίες, βρίσκουν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν κυρίως άλλους λογαριασμούς οι άνθρωποι, πάντα όμως σαν δικαιολογία χρησιμοποιούν την ασυνεννοησία τους για την επιφάνεια της λίμνης.

Μια άλλη κατηγορία περιπατητών, μαγεύεται με ό,τι μπορεί να υπάρχει μέσα στα σκοτεινά νερά. Συχνά ακούγονται απ΄ αυτούς ιδέες παράδοξες, όπως ότι εκεί ζούνε πνεύματα, ή αλλιώς οι θεοί, που κυβερνάνε τα ρεύματα. Όσο πέρα απ’ τη λογική κι αν είναι οι ιδέες τους, βρίσκονται πολλοί που τις υιοθετούν και, συμβαίνει κιόλας, να παθιάζονται τόσο μ’ αυτή την πιθανότητα, ώστε βγαίνουν στους δρόμους ή σε ψηλά σημεία για να κηρύξουν την αλήθεια, όπως πιστεύουν.

Οι πιο διασκεδαστικοί, βέβαια, απ’ όλους είναι όσοι, κοιτάζοντας τα νερά, βυθίζονται τόσο στο μυστήριο, που δοκιμάζουν ύστερα να εξηγήσουν τα ανεξήγητα με τους τρόπους της Τέχνης. Έτσι, φτιάχνουν λέξεις πολλές και παράξενες, παίζουν μουσικές, ζωγραφίζουν λουλούδια, ανθρώπους και τοπία, χτίζουν σπίτια και σκαλίζουν τις πέτρες ή τα ξύλα. Μερικοί τρελαίνονται τόσο, που γίνονται άλλοι, φοράνε ρούχα ξένα ή προσωπίδες και ενώνονται σε παρέες για ν’ ακουστεί μακρύτερα η φωνή τους.

[...]
Απόσπασμα από το διήγημα "Η Λίμνη", που περιλαμβάνεται στη συλλογή "Σοκολάτα και άλλες", Μανδραγόρας, 2010