Για καφέ στην Κυψέλη
Το είχε πάνω στο μάτι και περίμενε να βράσει. Ένα παράξενο σκεύος σαν μικρό ορθογώνιο τσαγερό. Πρέπει να βράσει καλά, έλεγε και ξαναέλεγε. Πρέπει να γίνει χοντρός ο καφές. Στο μεταξύ μάς έδειχνε. Κοίτα. Απ’ το μικρό της ράφι κατέβασε μια γυαλίτσα με κόκκους - γκριζωποί μου φάνηκαν. Αυτός είναι ο καφές. Και, κοίτα, εδώ τον καβουρντίζουμε, ένα μικρό τηγανάκι κρατούσε, και μετά, έτσι, κοίτα, κουνούσε τα χέρια της. Τον κοπανάτε; Ναι, κοπανάμε! Έδειχνε με τα χέρια της τη διαδικασία. Δε θυμόταν όλες τις λέξεις, ανακάτευε και μερικά αγγλικά και άλλους ακατανόητους ήχους. Όμως καταλαβαίναμε. Το νόημα και το πάθος.
Προτού μας σερβίρει – παραπονιόταν που είμαστε βιαστικές και δεν περιμέναμε να γίνει χοντρός ο καφές, – έφερε στο σαλόνι το λιβανιστήρι. Άναψε το καρβουνάκι, κάηκε το λιβάνι, μοσχομύρισε το δωμάτιο. Στον τοίχο είχε φωτογραφίες με τα παιδιά της. Όμορφα παιδιά κι εκείνη με πρόσωπο γεμάτο ρυτίδες αλλά πανέμορφη. Φορούσε κόκκινο παντελόνι και μας μιλούσε συνεχώς για τη χώρα της. Οι πληροφορίες, διαφορετικές από αυτές που είχα στο μυαλό μου σκαλωμένες.
Μα τι λες! Η Βραζιλία από μας τον πήρε τον καφέ. Εμείς είμαστε η πατρίδα του. Η Αιθιοπία! Εμείς τους μάθαμε. Αν έχουμε δέντρα; Μα όλο-όλο δέντρα είναι η χώρα μου. Ολόκληρη πράσινη! Γεμάτο δέντρα! Βγάζουμε τον πιο πολύ καφέ του κόσμου! Δεν το ήξερες;
Το βράδυ μπήκα στη βικιπέδια. Η Αιθιοπία παράγει τον περισσότερο καφέ από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο. Έχει πάνω από 114 εκατομμύρια πληθυσμό. Αυξήθηκε γύρω στα 30 εκ τα τελευταία 15 χρόνια. Ψάχνω ακόμη πληροφορίες για την οικονομία, τη βιομηχανία, την ιστορία. Ποτέ δεν υπήρξε αποικία, όπως μου έλεγε και η γυναίκα με το κόκκινο παντελόνι. Διαβάζω επίσης ότι στην Αιθιοπία βρίσκονται τα μεγαλύτερα υδάτινα αποθέματα της Αφρικής. Όμως ότι φτιάξανε με αυτοχρηματοδότηση ένα μεγάλο φράγμα - κ εγώ έδωσα, όλοι δώσαμε!, έλεγε και ξαναέλεγε η γυναίκα - δεν το είδα πουθενά. Στην Αιθιοπία είναι οι πηγές του Νείλου, όλο το νερό όμως το παίρνουν οι Αιγύπτιοι. Γι αυτό και πεθάνανε τότε, που θυμάσαι εσύ, οχτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι[1] πεθαμένοι από την πείνα. Γι αυτό λες ότι η Αιθιοπία είναι φτωχή, δεν έχει δέντρα και είναι ξερή. Όχι. Είναι πλούσια χώρα, όμως το νερό το παίρνουν όλο οι Αιγύπτιοι. Εμείς δεν είχαμε τους Άγγλους ή τους Γάλλους, όπως η Αίγυπτος και το Σουδάν. Και μας παίρνανε το νερό. Τώρα φτιάξαμε τη γέφυρα. Μόνοι μας. Κανείς δε μας έδωσε λεφτά. Εμείς δώσαμε. Όλοι. Κι εγώ και όλοι. Είναι δικά μας χρήματα. Δε χρωστάμε πουθενά. Τώρα, η Αίγυπτος και το Σουδάν, δεν τους αρέσει, τώρα. Μια μεγάλη γέφυρα που θα κρατάει το νερό στη χώρα μας.
Έτσι, γέφυρα έλεγε ως το τέλος το φράγμα[2], το μεγάλο έργο υποδομής για την ανάπτυξη της χώρας, κουνώντας τα χέρια και δείχνοντας το στήθος της.
Ο καφές ήταν ωραίος. Διαφορετικός από αυτόν που έχω συνηθίσει, αλλά η πικρίλα του, όπως το κάψιμο του πιπεριού, ταιριαστή γεύση με την χλωρίδα του ουρανίσκου, μου φάνηκε.
Υποσχέθηκα να ξαναπάω χωρίς να βιάζομαι αυτή τη φορά. Να δω πώς είναι όταν χοντραίνει ο καφές. Πρέπει να τον περιμένεις. Να τον αφήνεις να κάτσει, επέμενε. Να έχεις χρόνο και να περιμένεις μέχρι να γίνει.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Από το διαδίκτυο
[1] https://www.mixanitouxronou.gr/o-foveros-limos-tis-ethiopias-pou-skotose-1-ekatommirio-anthropous-i-erevnites-ipostirizoun-oti-ton-prokalese-to-kathestos-tou-mengkistou-gia-na-mini-stin-exousia/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου