Ελένη Γούλα, Όπου υπάρχει πόλεμος, ψάξε να βρεις τα μεγάλα συμφέροντα. Τα μάτια μας στη Γάζα.

Είχα δει το μίσος στα μάτια ενός Παλαιστίνιου που έτυχε κάποτε να γνωρίσω. “Η πόλη μου. Το σπίτι μου”, είπε. Μάθαινε ελληνικά, έψαχνε τις λέξεις, κι αυτές που βρήκε είχανε πεταχτεί από τα μαύρα μάτια του και με είχανε χτυπήσει στο στήθος. “Εκεί, τόπος, δικός μου”. Το μίσος του με είχε βρει απροετοίμαστη, απ' όταν ξέσπασε όμως ο πόλεμος στη Γάζα, δεν απορώ πια μόνο προσπαθώ να καταλάβω γιατί. 

Τη Δευτέρα, (30/6/25) ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΙΓΑΛΕΩ, [1] έγινε μια συζήτηση για την Παλαιστίνη και την παρακολούθησα με κομμένη ανάσα. Μοιράζομαι τις σημειώσεις που κράτησα. Ίσως διευκολύνουν κι άλλους να καταλάβουν.  

1. Ο πρώτος ομιλητής, Νασίμ Αλάτρας, Παλαιστίνιος δημοσιογράφος, συγγραφέας και παραγωγός του ντοκιμαντέρ “Γάζα Ερχόμαστε”, ζει χρόνια στην Ελλάδα και δούλευε στην Ελευθεροτυπία. Στον προθάλαμο της αίθουσας πωλούσαν το βιβλίο του για το μεσανατολικό και μια μετάφρασή του ενός βιβλίου με διηγήματα. Ήρθε στην Ελλάδα να σπουδάσει μας είπε και έμεινε.

Μας μίλησε για την Παλαιστίνη, την ιστορία και τους λόγους που τόσα χρόνια δεν έχει λυθεί το Μεσανατολικό.  

Οι Παλαιστίνιοι κατοικούν εκεί σ’ αυτή τη χώρα αιώνες, μας είπε. Όπως έχουμε εμείς την επανάσταση του 1821 που έδιωξε τους Τούρκους, αυτοί έχουν την επανάσταση του 1721, όταν ένα χωριό αρνήθηκε να πληρώσει φόρους στους Οθωμανούς και έγινε ολόκληρη επανάσταση τότε. Όμως αυτοί δε νίκησαν.

Μετά είπε για το Μεσανατολικό. Όπου υπάρχει πόλεμος και συγκρούσεις, ψάξε να βρεις από πίσω τα μεγάλα συμφέροντα, άρχισε.

ΠΡΩΤΗ αιτία. Πίσω από το άλυτο Μεσανατολικό είναι τα πετρέλαια. Όμως η Γάζα δεν έχει πετρέλαιο. Έχει το Ιράκ κ το Ιράν. Στο Ιράκ το πετρέλαιο κυλάει στο δρόμο. Αυτό το πετρέλαιο το είχαν μεγάλη ανάγκη οι Άγγλοι για να κινούν τις μηχανές τους. Έτσι, οι Άγγλοι σκέφτηκαν να φτιάξουν αγωγούς για να φέρουν το πετρέλαιο του Ιράκ στη θάλασσα να το φορτώνουν στα πλοία και μετά να το έχουν για τις ανάγκες της αυτοκρατορίας τους. Εργοστάσια, τρένα, πλοία, όλα κινούνταν πια με πετρέλαιο. Ο αγωγός όμως έπρεπε να περάσει από την Ιορδανία και την κοιλάδα μέχρι να φτάσει στο λιμάνι της Χάιφας. Οι Βρετανοί ήθελαν ένα φύλακα να προστατεύει τον αγωγό και κυρίως να ελέγχει τη στρόφιγγα για να μεγιστοποιούν τα κέρδη τους. Ο καλύτερος φύλακας, έκριναν οι Βρετανοί γι αυτή τη δουλειά ήταν οι Εβραίοι. Έγινε λοιπόν σύμπραξη μεταξύ αποικιοκρατών Βρετανών και σιωνιστών. Έδωσαν τη διαχείριση όχι στον πρόεδρο των σιωνιστών αλλά σε έναν τραπεζίτη. Τον Ρότσιλντ. Ο αγωγός ξεκίνησε το 1930. Για τους Εβραίους έφτιαχναν αποικίες μέσα στην Παλαιστίνη. Από τη Χάιφα μέχρι κάτω την κοιλάδα [Χανααν]. Όταν οι Παλαιστίνιοι άρχισαν να καταλαβαίνουν το σχέδιο ξεκίνησαν να αντιδρούν και να προξενούν δολιοφθορές. Ανατίναζαν τον αγωγό. Ξέσπασε πόλεμος 1936-39. Αναγκάστηκε η Βρετανία να προτείνει τη λύση των δύο κρατών. Την Ιερουσαλήμ, οι Άγγλοι την κράτησαν για τον εαυτό τους. Διεθνές μέρος. Όμως οι Παλαιστίνιοι δεν ζούσαν ειρηνικά. Οι ίδιοι οι Βρετανοί κατέστρεφαν τα σπίτια τους. Τραβούσαν μάλιστα φωτογραφίες κ χόρευαν όταν κατέστρεφαν σπίτια Παλαιστινίων. Τότε δημιουργήθηκε ο σιωνιστικός στρατός. 

ΔΕΥΤΕΡΗ αιτία. [συντομεύει γιατί μίλησε πολλή ώρα και περίμεναν και οι υπόλοιποι ομιλητές] Θρησκευτικοί μύθοι. Γη της Επαγγελίας. Το Ισραήλ είναι θεοκρατικό κράτος

ΤΡΙΤΗ αιτία. Η αγωνιστικότητα του παλαιστινιακού λαού. Δεν λυγίζει γιατί του έχουν κλέψει την πατρίδα. Τα χωράφια, τα σπίτια, τα χωριά . Δεν παραδίνονται. Δεν πρόκειται να παραδοθούν οι Παλαιστίνιοι. Θα τους κάτσουμε στο σβέρκο.

Ο ομιλητής τόνισε πολλές φορές ότι δεν συμφωνούν οι Παλαιστίνιοι με τη λύση των δυο κρατών. Ζητούν να δημιουργηθεί ένα δημοκρατικό κράτος όπου όλοι οι πολίτες θα ζουν ειρηνικά χωρίς περιορισμούς καταγωγής ή θρησκείας.   

 2. Ο δεύτερος ομιλητής Αντνάν Σεχάντε, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και μέλος της Παλαιστινιακής Παροικίας Ελλάδος, ξεκίνησε κι αυτός από παλιά. Από τον σχεδιασμό το 1897, οπότε αποφασίστηκε να δημιουργηθεί κράτος του Ισραήλ.

Ο επόμενος σταθμός ήταν στις αρχές του 20ου αι, όταν έγινε το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο στη Βασιλεία της Ελβετίας και δημιουργήθηκε το πρώτο ταμείο των Εβραίων για αυτό το σκοπό. Το αντάλλαγμα για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, ήταν να πείσουν οι Εβραίοι της Αμερικής τους Αμερικανούς να αποδεχθούν την αποικιοκρατική πολιτική της Αγγλίας. Μετά αναφέρθηκε ο ομιλητής σε κάποια γεγονότα σταθμούς του Παλαιστινιακού ζητήματος.

1965 ΑΛ ΦΑΤΑΧ, 1967, ο πόλεμος των έξι ημερών. Ολοκληρώθηκε η κατοχή της Παλαιστίνης. 1976. Δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων. PLO. Θεωρείτο παράνομο. Δεν είχε αναγνωριστεί το κράτος του Ισραήλ.

Ο Μητσοτάκης 1993 αναγνώρισε πρώτη φορά το Ισραήλ. Από τότε όλες οι Ελληνικές κυβερνήσεις είναι με τη μεριά του Ισραήλ 

Οι σημειώσεις που κράτησα είναι ελλιπείς. Ανατρέχω στο “Σαν σήμερα” https://www.sansimera.gr/articles/24 

3. Τρίτη ομιλήτρια ήταν η Ντιάνα Σάμπρι, Παλαιστίνια καλλιτέχνης και περφόρμερ

Νέα, όμορφη, χαρακτηριστική ομορφιά Παλαιστίνιας μεγάλα μαύρα μάτια, μαύρα μαλλιά, μελαχρινή και με πάθος. Διάβαζε την ομιλία της αλλά δεν έκανε μια απλή ανάγνωση. Μου φάνηκε ότι μετάφραζε συναίσθημα. Κι ενώ προσπαθούσε να μη μας τρομάξει, την ένιωθα την οργή της. Παρατήρησε την ισλαμοφοβία στη χώρα μας, είπε ότι δεν της αρέσει να μένει εδώ. Θυμώνει με τη στάση της Ελληνικής κυβέρνησης και τέτοια.

Φοβόσαστε αν ακούσετε να λέει κάποιος Αλλάχ και όμως αλλάχ θα πει θεός, είπε. Και φοβόσαστε τη Τζιχάντ, όμως Τζιχάντ θα πει η πνευματική δύναμη που αντιστέκεται απέναντι σε ο,τι εμποδίζει και βλάπτει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. 

 4. Τέταρτος ομιλητής ήταν ο νεαρός Έλληνας Σωτήρης Λαπιέρης, μέλος της Ελληνικής αποστολής March to Gaza. Καταιγιστικός ο λόγος του, το πάθος και η σιγουριά του. Δεν έπαιρνε ανάσα. Μας αφηγήθηκε όλη την πορεία και τις δυσκολίες της "πορείας προς τη Γάζα". Μίλησε με πάθος και χωρίς απαισιοδοξία. Μερικές πληροφορίες που συγκράτησα: 

2010 με τον Γ. Παπανδρέου αρχίζει η συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ. Από τότε κάθε κυβέρνηση προσεγγίζει λίγο περισσότερο προς αυτή την κατεύθυνση, που ονομάζει σωστή στρατηγική. Και ο Α. Τσίπρας το 2015 αμέσως μόλις βγήκε συνέχισε τη συμφωνία.  

Όμως η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει τη (σωστή όπως λέει) στρατηγική της σε πλάνες, είπε ο ομιλητής. Το Ισραήλ δεν μπορεί να είναι σύμμαχος της Ελλάδας και να στηρίξει την Ελλάδα όταν χρειαστεί. Το Ισραήλ δεν μπορεί να κάνει συμφωνίες παρά μόνο όσο του επιτρέπουν οι ΗΠΑ.

Επίσης ανέφερε ότι στην έρημο του Σινά δρουν συμμορίες και δεν μπαίνει εκεί κανείς χωρίς στρατιωτική άδεια. (Εμπορεύονται όργανα, γυναίκες, όπλα κλπ). Γι αυτό ήταν αδύνατο να προχωρήσουν προς τα κει οι ακτιβιστές του March to Gaza χωρίς άδεια.

 5. Τελευταία έγινε παρέμβαση από εκπρόσωπο του BDS

Με τη βοήθεια ενός power point μας έδειξε τι είναι και τι κάνει η οργάνωση που εκπροσωπεί. Τα αρχικά σημαίνουν Μποϊκοτάζ -Αποεπένδυση -Κυρώσεις και είναι μια κίνηση που έχει ιδρυθεί από Παλαιστίνιους με πρότυπο του Απαρτχάιντ της Ν Αφρικής. Θεωρούν οι Παλαιστίνιοι ότι το καθεστώς που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη Γάζα έχει ομοιότητες με το ρατσιστικό καθεστώς της Ν. Αφρικής που είχε επιβληθεί από τους λευκούς απέναντι στους Νοτιοαφρικανούς αυτόχθονες της χώρας. 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1.  

Την εκδήλωση αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό "Τα μάτια μας στη Γάζα", συνδιοργάνωσαν η Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά και η Εφημερίδα Αιγάλεω

Την εκδήλωση προλόγισαν οι εκπρόσωποι των συνδιοργανωτών Ελένη Σταύρου (Κοινωνική Παρέμβαση Δυτικά) και Στέλιος Βασιλειάδης (εφημερίδα Αιγάλεω) και χαιρετισμό απηύθυνε ο Δήμαρχος Αιγάλεω Λάμπρος Σκλαβούνος

Στη συνέχεια πήραν το λόγο οι 4 κεντρικοί ομιλητές που κράτησαν ζωηρό το ενδιαφέρον των ακροατών:

- Νασίμ Αλάτρας, δημοσιογράφος, συγγραφέας & παραγωγός του ντοκιμαντέρ "Γάζα ερχόμαστε"

- Αντνάν Σεχάντε, Καθηγητής Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και εκπρόσωπος της Παλαιστινιακής παροικίας στην Ελλάδα

- Ντιάνα Σάμπρι, Παλαιστίνια καλλιτέχνης

- Σωτήρης Λαπιέρης, μέλος της ελληνικής αποστολής March to Gaza

Παρέμβαση έκανε η Βαγγελιώ Σωτηροπούλου, εκ μέρους του BDS Greece.

Στο τέλος προβλήθηκε το βραβευμένο ντοκιμαντέρ από το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης "Γάζα Ερχόμαστε".

Στον προθάλαμο της αίθουσας παρουσιάστηκε την έκθεση σκίτσων του Naji al - Ali "Ένα παιδί στην Παλαιστίνη".