Εικόνες - Λογοτεχνικό ιστολόγιο

  Μπαρκάρω θα πει,   ανεβαίνω   στη βάρκα ( barca ) ή στο πλοίο , επιβιβάζομαι δηλαδή και ταξιδεύω   στη θάλασσα. Μπορεί να βάζω και κάποιον άλλον στη βάρκα για να ταξιδέψει. Άνθρωπο, ζώο ή ακόμη και εμπορεύματα. Εγώ μπαρκάρω, αυτόν τον μπαρκάρανε. Το μέρος όπου μπαρκάρουν μπορεί να ονομαστεί μπαρκαριό.   Έτσι όπως λέγεται το μέρος τούτο, που φτάσαμε σήμερα διασχίζοντας τον Μεσσηνιακό κόλπο, περνώντας ανοιχτά από την Φανερωμένη, το Καλαμάκι και το Ακρωτήριο με τους βράχους του τους απόκρημνους. Είναι καλοκαίρι. Δε φυσάει και ήρθαμε βόλτα με το φουσκωτό, πρώτη φορά δια θαλάσσης στον τόπο. Το ερώτημα που γεννιέται , έτσι όπως προσεγγίζουμε το μέρος από θαλάσσης,   είναι τι μπαρκάρανε, εδώ στον Ακρίτα με τις μεγάλες αμμουδερές πέτρες που είναι προφυλαγμένο από το Βενέτικο, ανατολικ ά , χωρίς όμως εγκαταστάσεις λιμανιού. Οι πειρατές θα ερχόντουσαν   εδώ στην ερημιά, με το ακατοίκητο βουνό από πάνω .   Και οι βοσκοί θα κατεβαίνανε την κατηφόρα του βουν...

Πήγαμε στον Πόρο. Πέρασμα θα πει. Ένα στενό πέρασμα και βρίσκεσαι στην απέναντι ακτή. Κατοικήθηκε από την ύστερη εποχή του Χαλκού - δηλαδή 1000-2000 χρόνια π.Χ. Μαρτυρίες από τότε είδαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Καλαυρείας (καλή αύρα = καλός αέρας δηλαδή) όπου βρισκόταν ο ναός του Ποσειδώνα. Από κάτω αγναντεύαμε τη θάλασσα της Βαγιωνιάς- εκεί λένε ήταν το αρχαίο λιμάνι - και απέναντι τα νησιά Αίγινα και Αγκίστρι, τα Μέθανα με την Καημένη και πιο πέρα στο βάθος το Σούνιο με τον άλλο ναό - μεγαλόπρεπο αυτόν - ναό του Ποσειδώνα. Εκεί στον αρχαιολογικό χώρο δεν υπήρχε φύλακας, δεν πληρώσαμε εισιτήριο. Διαβάσαμε στις πινακίδες ότι ανασκαφές κάνει το Σουηδικό Ινστιτούτο και πήραμε πληροφορίες για τα κτίρια που υπήρχαν. Μόνο λίγες πέτρες σώζονται και κάτι βάσεις από κολόνες. Ένα χάλκινο αγαλματάκι του Ηρακλή - το σπουδαιότερο εύρημα - δεν ανέφερε η πινακίδα σε ποιο μουσείο βρίσκεται. Κάτω από τον ήλιο με τα καπέλα μας ευτυχώς, χωρίς αέρα και τα πουλιά στα ψηλά δέντρα - κοτσύφια νομίζω - για...

  Έλενα Ακανθιάς, Σίεζ σιεζίμον ; , ΑΩ εκδόσεις, 2024   “Εκατοντάδες ανθρώπινα σώματα, μικρότερα από ένα εκατοστό το καθένα, μπλεγμένα μεταξύ τους σε διάφορους σχηματισμούς και διακλαδώσεις που δεν μπορούσες να διακρίνεις την αρχή και το τέλος τους. Σαν να είχαν ενωθεί πολλές κορδέλες του Möbius, δίνοντας μια πολύπλοκη δομή με πολλαπλούς περίγυρους και πλευρικές επιφάνειες. Οι μινιόν ανθρώπινες φιγούρες ήταν σε συνεχή κίνηση, λες και καταδίωκαν κάτι ή κάποιον, που όμως τους διέφευγε συνεχώς, η μία πίσω, δίπλα, μπροστά, πάνω απ’ την άλλη, μέχρι το κέντρο του γλυπτού, όπου φαινόταν να αιωρείται μία λιλιπούτεια καμπάνα ” (σελ. 20) Οι μινιατούρες της Έλενας Ακανθιάς έχουν υλική υπόσταση. T ις είδα το 2021 στο Βερολίνο στην εγκατάσταση MEDUSA που είχα την τύχη να επισκεφθώ . [1]  Γυναίκες, άντρες, σκεύη μαγειρικής, μικροπράγματα σε διαστάσεις εκατοστών δουλεμένες στην ελάχιστη λεπτομέρεια. Θαύμασα (εγώ με τα αδέξια δάχτυλα που ούτε μια ίσια γραμμή δεν μπορώ να τραβήξω), την δε...