Σημειώσεις απ' την παράλληλη ζωή, αρ. 10
 |
| Θεόφιλος Κεφαλάς Χατζημιχαήλ |
Ούτε τον ανάπηρο καθηγητή φοβάμαι! Δυνατά οι λέξεις του, καθαρά στο δωμάτιο. Τίποτα δεν έχω να φοβηθώ. Έτσι του είχαν μάθει, φαίνεται να λέει. Θα είχε πάει στο στρατό και πιο πριν, θα καθότανε στα γόνατα κάποιου μεγάλου θείου, ενός παππού, αν όχι του πατέρα ή του αδερφού, που του δείχνανε πώς είναι οι άντρες. Αυτοί που δεν αναγνωρίζουν τον φόβο κι ας τρέμει το φυλλοκάρδι τους κι ας χτυπάνε τα δόντια τρ, τρ τρ. Ανυποψίαστος θα είχε μπει στο ντορό και τώρα, ακόμη στα σαράντα του συνέχιζε χωρίς αμφιβολίες την πεπατημένη. Ποιο θα ήταν άραγε το αποτέλεσμα αν έδειχνε αμφιβολία, αν αντί για τη βεβαιότητα και την σιγουριά άφηνε την αγωνία να τον σημαδέψει, δε μπορώ να το ξέρω. Ίσως και τότε, αν δίσταζε, αν έσκυβε κοντά μου, αν μου έπιανε το χέρι τρυφερά, αν με άγγιζε κάνοντας χρήση της οικειότητας, αυτής που αναβλύζει και χύνεται από τις ανοιγμένες πληγές των ανθρώπων, ίσως και τότε να αρνιόμουνα την προσέγγιση. Ίσως ο δισταγμός να έφερνε τα ίδια αποτελέσματα με τη βεβαιότητα. Ίσως.
Αλλά δεν έδειξε δισταγμό, οπότε δεν ξέρω τι θα γινόταν. Τώρα με τη βέβαιη κίνησή του, εκείνο το σούρσιμο που είχε αρχίσει να τραβάει από μέσα μου τους σύρτες, ξαφνικά πάγωσε. Ακίνητο στον αέρα το βήμα.
Στάθηκα στο πλάι, όχι εκεί που ήταν η κρύπτη και άνοιγε με συνδυασμό και κλειδί καλά φυλαγμένο σε άλλο σημείο, σε άλλο δωμάτιο, στο μέσα σπίτι, εκεί που οι αποθήκες έχουνε κάνει συμφωνία με τις αράχνες. Ελεύθερο το πεδίο να ψάξει, να υποθέσει, να εξαντλήσει την αφοβιά του. Στάθηκα στο πλάι, κάτω από τις βρώμικες λάμπες το κεφάλι μου και τα μαλλιά, τα χείλη μου μισάνοιχτα και τα δόντια μου στο φως.
Ορίστε! Λοιπόν! Μπορείτε να ερευνήσετε τα πάντα! Σας έφερα στο δωμάτιο με τα φορέματα.
Σημειώσεις απ' την παράλληλή ζωή, αρ. 10
Φωτ. Θεόφιλος Κεφαλάς -Χατζημιχαήλ, Σερβογύφτισες Μάγισες
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου