Εικόνες - Λογοτεχνικό ιστολόγιο

  Όσο   ποτίζεται μεγαλώνει. Απλώνει   και όλο απλώνει. Άλλοτε μονόκλωνη και άλλοτε πετάει βλαστάρια και ανεβαίνει σε φράχτες, σε ξύλα, δέντρα, όπου βρει τόπο να μπορεί να στηριχτεί. Έχει κάτι έλικες που μεγαλώνουν ανάλογα και ελίσσονται για να τη στηρίζουν. Δυο είδη ξέρω κυρίως. Αυτές που κάνουν τα πράσινα μικρά κολοκύθια και αυτές που κάνουν τις κίτρινες μεγάλες κολοκύθες. Για τις άλλες, τις νεροκολοκύθες, που εδώ τις λέμε φκιαλιές, θα πω άλλη φορά. Αρκεί να τις ποτίζεις μία ή δυο φορές την ημέρα. Με τον πολύ ήλιο μαραίνονται, κιτρινίζουν και δεν βγάζουν λουλούδια. Αλλιώς δε σταματάνε να ανθίζουν και μέχρι τον Οκτώβρη ακόμη. Κάτι κίτρινα δροσερά χωνιά. Άλλα είναι αρσενικά με τον ύπερο σκληρό και χνουδάτο και άλλα θηλυκά με τις ωοθήκες. Εκείνα, τα θηλυκά δένουν κολοκυθάκι, τα άλλα, τα αρσενικά αντέχουν μια μέρα μόνο. Την άλλη, μαραίνονται και πεθαίνουν, αφού εξυπηρετήσουν τον σκοπό της ύπαρξής τους. Οι γυναίκες τα μαζεύουν τα λουλουδάκια - πρωί πρωί, προτού ζεστάνει ο ήλ...

Τα καλοκαιρινά σπίτια ανοίγουν τα παράθυρά τους στον ήλιο κ στον αέρα. Οι πόρτες φωνάζουν ότι κατοικούνται. Μπαίνουν- βγαίνουν άντρες, γυναίκες, παιδιά, ανάβουν φώτα, ακούγονται φωνές κλάματα γκρίνιες τραγούδια. Αράζουν αυτοκίνητα απέξω στις αυλές, στους δρόμους οι άνθρωποι γελούν ή προχωράνε κατσούφηδες. Είναι μαυρισμένοι από τον ήλιο, τα μαλλιά τους ανεμίζουν στον αέρα. Οι άντρες έχουν τα γόνατα ελεύθερα, και τα μπλουζάκια πολύχρωμα. Τα καλοκαιρινά σπίτια ανασαίνουν στο χωριό και κουβεντιάζουν με τη ζωή. Οι αυλές τους είναι ασπρισμένες και οι ζημιές του χειμώνα έχουν επισκευαστεί. Τρέχουν οι βρύσες κ τα ντους. Οι άνθρωποι συνωστίζονται για λίγο.  Ύστερα, πέφτουν πάλι στη μοναξιά. Πρώτα οι ένοικοι κατεβάζουν κ κλείνουν ως κάτω τα παντζούρια. Άσπρα αλουμίνια, ξύλινα γαλλικά, καφέ, μπλε, πράσινα κ κάπου κάπου κόκκινα Μετά μανταλώνουν την εξώπορτα. Μπαίνουν στο αυτοκίνητο. Μια στάση να πετάξουν τα σκουπίδια στον κάδο. Ίσως να κλαίνε τα παιδιά ίσως ανυπομονούν να πάνε στους φίλους....